25jarig jubileum op middeleeuwse wijze

In Spanje hoor je regelmatig dat koppels voor hun huwelijksjubileum hun geloften hernieuwen. Antonio en Mamen deden dit op hun manier : de uitnodigingen op papieren rol verzegeld met wassen stempel, alle genodigden moesten in middeleeuws kostuum verschijnen en de huwelijksgeloften werden hernieuwd in het Latijn, er was zelfs een middeleeuwse garde die toekeek dat alle aanwezigen een uitnodiging hadden...en dat alles in het "dorp" waar Antonio' s en Gonzalo's ouders geboren zijn.

Hoewel we zelf niet zo'n verkleedpartyfans zijn, vonden wij dit huwelijksjubileum origineel en gezellig...zie eens hoe we opgaan in onze rollen van Heer van Biskaye en Hertogin van Brabant!

Glenn Hughes op zijn funky best

Vorige vrijdag werd het weekend ingeluid met een mooi concert, van Glenn Hughes. Hij startte bijna precies op het voorziene uur (voor een keer eens niet pas om 11pm, een vreselijke gewoonte in Madrid!) en hoewel zijn "getrouwen" (Chad Smith op drums, zijn aloude Zweedse gitarist) hem ditmaal niet vergezelden, zag je dat Glenn zelf er zin in had. Maar de jaren in de Verenigde Staten hebben hem "onhebbelijke maniertjes", volgens mij dan toch, bijgebracht : het duizendmaal zeggen dat het publiek in Madrid het beste is, dat je hen liefhebt...ik vind het maar een groot geslijm! Gelukkig mocht de muziek er wezen, en vooral bij de twee Deep Purple songs (Burn en I've been mistreated) ging het publiek uit de bol! Terwijl andere zangers van zijn generatie bijlange niet (meer) de hoge noten aankunnen, is het nog steeds Glenn's handelsmerk : zijn vocale partijen sluiten soms aan bij soul. Prachtig.

Vrienden terugzien in Lorraine

Na een onderbreking van drie jaar hebben we onze jaarlijkse visite aan ex-collega's die allen naar Lorraine verhuisd zijn en vrienden gebleven zijn, terug opgepikt.

Hoewel er wat "schoonheidsfoutjes" waren (Irène die dacht dat ze op donderdag was teruggekeerd van een bezoek aan haar broer in de VS, maar het was al vrijdag...), hielden we aan onze traditionele planning : op vrijdag samenkomen in de buurt van Nancy en overnachten bij Régis & Christelle; afspreken met iedereen op zaterdag en zondag en overnachten bij Cathy & Frank.

Op vrijdagnamiddag reed ik met Christelle mee en kon ik de drie schooltjes/crèche bezoeken waar Camille, Baptiste en Mathilde hun dagen doorbrengen...en thuis bereidde Régis een stevige maaltijd. Irène had nog haar jetlag, dus was het voor eens niet ik die vlot doorbabbelde terwijl de ander in slaap viel.

Op zaterdagmorgen eerst Mathilde inschrijven voor een activiteit muurklimmen, dan naar Metz waar er voor 9 volwassenen en 8 kinderen gereserveerd was in de Buffalo Grill. Gelukkig was het weer mooi en konden de kinderen intensief gebruik maken van het springkasteel. Erna Cathy en Frank achterna naar hun nieuwbouw die nog steeds volop "werf" is, al wonen ze er al ruim een jaar in. We wandelden naar een beeld van O.L.V. met Glück auf, wat de mijnwerkers elkaar toewensten bij het wisselen van de shift. En hier ook een lekker maal met urenlang bijbabbelen.

Zondagmorgen dan : Julie naar de muziekles en Maxime reed mee. Dan een heerlijke pot au feu van meesterkok Frank en een lekkere pruimentaart van patissière Cathy. We reden naar huize Cybèle en Thomas, waar Irène en ik auto achterlieten en elk bij een familie in de auto kropen. Samen naar St-Nicolas voor een bezoek aan het musée de la bière; Cathy had in een naburig dorp koorrepetitie. Vooral de oude brouwzaal met koperen ketels en de art nouveau gebouwen waarin ook een art nouveau degustatieruimte te bewonderen valt, konden ons bekoren. Ter gelegenheid van de journèes du patrimoine werd er ook een heus bier gebrouwen in een microketeltje. Na een stop ten huize Cybèle en Thomas waar Olympe en Ulysse hun speeltjes toonden aan de andere kinderen en waar we de katjes die enkele weken geleden geboren waren, aaiden, reden Irène en ik verder naar huize Jackye en David. Daar bekeken we wat David zoal gedaan had in hun huis sinds ons laatste bezoek en aten we pizza, terwijl Ruben in zijn speelkamer vrij spel kreeg. Alweer laat keerden we terug naar ons bed bij Cathy & Frank, waar iedereen al sliep.
De laatste morgen was het rennen geblazen : Irène en Frank reden naar het station, de kinderen met Cathy naar school en ik vertrok richting België, en trok tijd uit voor shopping in Frankrijk en Luxemburg. Volgend jaar komt er zeker een volgend bezoek, want Jackye en David zijn zoals ik ook van 1969 en een nieuw voordeur moet gevierd worden, of niet soms?

Kalmer aan in Dordogne

De supervisor van mijn doctoraatsthesis brengt de maand september sinds een jaar of 20 in de Dordogne door en aangezien we dit jaar niet in UK blijken te geraken, dachten we dus enkele dagen in de Dordogne bij hem en zijn vrouw door te brengen.

We vertrokken op vrijdagavond, stopten in Portugalete en reden het verdere traject naar de gîte nabij St-Just op zaterdag. We stopten aan een bistro in een dorp langs de nationale weg van Bordeaux naar Bergérac voor lunch, met zicht op de wijngaarden. Dan nog een pauze in Bergérac zelf voor een toeristische stroll door het historisch stadscentrum. En een uur later konden we Derek en Margaret begroeten in hun gîte.

Als echte Britten aten Derek en Margaret 's avonds vroeg, tegen een uur of 7pm. Wij schikten dus onze uitstappen in functie van dit vroege avondeten, dat we steeds samen namen...met de nodige portie Britse humor, die we allebei enorm appreciëren.

Op zondag bezochten we de grotten van Villars (met stalagtieten en -mieten, maar ook muurschilderingen door onze voorouders), een van de plus beaux villages de France, St-Jean-de-Côle (het locale hotel-resto is enorm meegevallen) en Brantôme, waar we gratis de abdij bezochten omdat er de journée des associations plaatsvond.

Op maandag trokken we op zoek naar een locale watermolen die walnotenolie maakt, maar die was gesloten omdat de vorige oogst erg magertjes uitgevallen was. We reden dan maar naar Bourdeilles, een dorpje dat er ook mag wezen : een kasteel met een middeleeuws en een renaissancedeel, een middeleeuwse brug vanwaar je de mooie oude watermolen ziet en een gezellig pleintje met enkele cafeetjes en restaurantjes eromheen. We wandelden door de straten, aten er en bezochten het kasteel uitgebreid...van de artesanale brouwer geen spoor. Ook de rest van de namiddag bleven we de onmiddellijke omgeving van de gîte uitkammen...tof.

Onze laatste volledige dag in de streek reden we wat verder : eerst net over de grens van het departement naar een ander un des plus beaux villages, Aubeterre-sur-Dronne (onderweg stopten we voor een marché des producteurs de pays in Ribérac, maar dat stelde niet veel voor, al kochten we wel een portie confits de canard in) en dan naar regionale hoofdstad Périgueux. Aubeterre is beslist de moeite waard. Het is inderdaad een pittoresk dorp, maar dé blikvanger is de monolytische kerk. Die van St-Emilion is er niets tegen!

Périgueux is een andere ontdekking en deed me enigszins denken aan Pau : niet te groot, niet te klein, met een gezellig winkelcentrum en een netwerk "oude" straatjes. Nu hadden we niet zoveel tijd (we hadden immers eerder ook onze "Franse" inkopen gedaan (kaas, muntsiroop, boekweitmeel etc)), maar we plannen al een volgend bezoek met overnachting ter plaatse, want 's avonds moet het nog gezelliger ogen.

Onze terugtocht de volgende dag verliep eveneens ontspannen...hoewel ik de volgende morgen al naar België zou vliegen, moest er niet veel gepakt worden en we hadden ruim de tijd om onderweg nog een adresje van het boek "comer en carretera" te testen.

Een tuin of een park?

De scholen beginnen hier pas tegen midden september, dus tijdens de eerste weekends van september is er nog de traditionele vakantiedrukte... wij dus voor een zondagse uitstap naar een park in Madrid waar ik al mooie dingen over gehoord had : El Capricho. Inderdaad een "gril" van de oorspronkelijke eigenaars, de hertogen van Osuna, want hun paleis valt eigenlijk niet op temidden van de Engelse landschapstuin, met een heus doolhof langs een kant en een paviljoentje voor de bijen langs de andere. Aan de andere uithoek van het park is een vijver gemaakt, waar nu zwarte zwanen heer en meester zijn en er was een "casino" of danspaleis met een waterspuitend everzwijn onderaan de trap...het kon blijkbaar niet op!

Er was veel volk komen opdagen voor een jazzconcert op de trappen van het paleis; blijkbaar worden er 's zomers op zaterdag ook een soort theaterrondgangen georganiseerd...een ideetje voor ons volgend bezoek?