vrijdag 24 april 2009

día del libro...

...en in Madrid wordt dat Noche del libro! Wereldboekendag mag dan wel zo'n 10 jaar geleden vastgelegd zijn op 23 april, omdat twee van de grootste schrijvers (Shakespeare en Cervantes) zogezegd op dezelfde dag in 1616 gestorven zijn; in Spanje wordt het boek op 23/4 al sinds 1930 in de kijker gezet. Vooral in Barcelona is dat een topper, omdat 23/4 ook San Jordi, of het feest van de patroonheilige is. Er wordt dan typisch een roos geschonken bij elk aangekocht boek.


Terug naar Madrid, terug naar gisteren...was dat nu een foutieve indruk van me, dat er minder volk met tasjes van boekhandels rondliep dan de vorige jaren op 23 april? Een ding is zeker : er wordt geadverteerd dat de deelnemende boekhandels open blijven tot middernacht (op de officiële programmaposter zelfs tot 1am), maar bij drie boekhandels stonden we mooi voor een gesloten deur omstreeks 10pm. Terwijl ik vorig jaar bij een van deze drie pas om iets voor 11pm mijn aankopen beëindigde...dit jaar dus geen wandel- of natuurgidsen met 10% korting.
Ook geen voorlezen uit el Quijote...een uur wachten om vijf minuutjes te kunnen lezen is wel wat veel! Volgend jaar reserveren we onze leesbeurt een week vooraf en een vrijdagavond is sowieso handiger. Wel gingen we een kijkje nemen op de azotea van het Círculo de Bellas Artes (waar de doorlopende lezing van el Quijote elk jaar op 23/4 plaatsvindt)...wow, je voelt je de heer en meester van Madrid, én wat 'n vergezichten!



Met Gonzalo liepen we nog langs enkele boekhandels waar we nog nooit geweest waren en Gonzalo kocht daar enkele (dure) boeken die hij nog niet in andere boekhandels gezien had : al bij al een positieve avond. En nu maar lezen (want ik betrap me erop dat ik nog altijd veel meer boeken koop dan ik kan gelezen krijgen)!

dinsdag 21 april 2009

Het Laatste Uur - treinen

Hoewel KF de originele versie van Train kept a rollin' door Tiny Bradshaw beter vindt dan die van Aerosmith, heeft hij toch ruimte gelaten voor mijn keuze in de aflevering van 19/4 (met reden, volgens mij...'t is een van die covers die veel meer "schwung" heeft dan het origineel!).

Hebben jullie dat ook, dat je na een treinrit nog úren de rollende beweging van de trein in je lijf voelt? Vroeger, toen ik nog in Zuidwest-Frankrijk woonde, nam ik geregeld de nachttrein naar Parijs of vanaf de Franse grens naar Madrid...volgens mij beslist de beste wijze om grote afstanden te overbruggen en erg conviviaal : 's avonds nog kunnen eten met vrienden en 's ochtends fris op je werk, 800km verderop...geweldig, toch? ...Alleen die after-trein-beweging, hé, want de Train kept a rollin' ...all night long ! Vele rockers hebben dit nummer vertolkt : Led Zeppelin gebruikte het in de beginjaren dikwijls als showopener, maar nam het nooit op in de studio; Aerosmith deed dit wel, én hoe!

...of op resto : bacalao in al zijn vormen!

Eindelijk het Portugees restaurant aan het andere eind van Sanse uitgeprobeerd, én 't was niet mis! Wel veel, en voor velen waarschijnlijk (te-)veel bacalao, maar ja, de Portugezen kunnen er wat van om droogvis klaar te maken! Voor herhaling vatbaar!

Thuis een hapje eten ...

Wanneer het weer ons allemaal wat vrolijker maakt, dan besteed ik graag tijd in de keuken, om al die lekkere zomerse recepten uit te proberen, of om zomaar wat spulletjes bijeen te zwieren.


Dit laatste was het geval met de salade die ik klaarmaakte bij de navajas (=scheermesjes); het eerste gold bij het bereiden van een pasta met asperges, erwten, sla en jamón de Teruel(tja, ik volg de recepten niet altijd naar de letter!)...

Het Laatste Uur - rood

De "discutabele gronden" waarop Koen Fillet mijn bijdrage voor de paasuitzending geschrapt heeft, zijn (dixit KF himself) : "wat vind ik dit een lelijk nummer...zelfs als ik mijn best doe!" Wat niet wegneemt dat het voorgestelde nummer een echte treffer is bij het thema "rood".

Rood is een kleur die we associëren met hevige emoties, zoals woede of passie. Die hevige emoties heb ik helemaal niet nodig om m'n wangen te doen blozen; een beetje natuurelement als wind of zon is voldoende om m'n gezicht in één van de talloze scharkeringen van rood te kleuren. Een rood aangelopen (en eigenlijk ook een beetje angstaanjagend) gelaat tref je aan op de lpcover van In the court of the crimson king, het eerste meesterwerk van progrockgroep King Crimson. De groepsnaam bevat het aan het karmijnrood verwante crimson, de echte ode aan de kleur rood brachten ze enkele jaren later met Red. Bij de titeltrack is het genieten geblazen voor de progressive rockfans zoals ik.

maandag 20 april 2009

Semana santa tussen de olijfbomen

Dit jaar liepen we net een trip naar Asturias mis, maar niet getreurd : we hadden de indruk dat er met de krisis minder gereisd werd tijdens semana santa, of tenminste werden er tot de laatste week hotelkamers aangeboden. Soit, we hadden dus snel plan B georganiseerd : we gingen naar het Parque Natural Sierra de Cazorla, Segura y las Villas!
En het bleek een voltreffer. Niet alleen hadden we veel zachter weer tussen de olijfbomen in de provincie Jaén dan in het noorden van het land (lees : we werden niet gedwongen binnen te blijven of doorweekt te worden), we stootten ook op een erg interessante aanbieding om voor 40€ per dag en per persoon kamer + ontbijt + (erg lekkere) avondmaal te genieten in een nieuw hotel rural aan de rand van het Embalse de la Bolera in het P.N.



We vertrokken op witte donderdag, konden gelukkig de grootste files vermijden en we stopten in Valdepeñas, gekend voor de gefermenteerde druivensappen, voor een typische maaltijd uit La Mancha (met migas=broodkruim gebakken met stukjes spek, pens...). Aangezien we geen verplichting hadden op een bepaald uur in het hotel te zijn, namen we de tijd om via landelijke wegen Andalousië en de provincie Jaén binnen te rijden. Meteen is duidelijk dat Jaén werelds grootste olijfgaard is, terwijl we net in werelds grootste wijngaard (La Mancha) waren... De landschappen zijn erg mooi : de groene stippen van de olijfbomen op rode en/of gebroken witte fond van de hellingen, met hoge bergen (waaronder de besneeuwde toppen van de Sierra Nevada) op de achtergrond en af en toe een grote plas water die de groene kleur breekt.

Op goede vrijdag trokken we naar Úbeda voor de typische paasprocessies en ontdekten we pittoreske dorpjes in de Sierra Mágina (Bedmar, Jódar) of ten noorden van de "renaissance-as" (ook wereldpatrimonium) Baeza-Úbeda, nl. Sabiote. De drie dorpen volgen de kennelijk gebruikelijke opbouw van dorpskernen in deze streek : bovenop een berg wordt een kasteel gebouwd met enkele omwallingen. Binnen de verschillende omwallingen komen huizen van verschillende groepen van de bevolking, de armsten doorgaans het dichtst bij het kasteel. Al deze huizen worden witgekalkt en zo lijken ze vanop een afstand allemaal op elkaar. De Moren hebben hun bijdrage geleverd aan al deze kastelen en waren ook verantwoordelijk voor vele technische snufjes in de in deze streken in zwang zijnde op de olijfteelt gerichte nijverheid.



Stille zaterdag was het weer nog te labiel voor een langere wandeling, dus trokken we naar Cazorla en zusterdorpje (op nauwelijks 2km) La Iruela, allebei opgebouwd volgens zelfde principe als de bezochte dorpen van vrijdag. We reden ook een eind door het P.N., o.a. op zoek naar de Parador die gebouwd is naast een voormalig jachtpaviljoen. Toen het daar begon te hagelen, begonnen we aan de terugkeer naar het hotel, want al is de afstand betrekkelijk klein in km (zo'n 70), je rijdt al gauw anderhalf uur op een bochtig parcours met enkele passages door dorpen waar iedereen niets liever doet dan de weg te blokkeren (een babbel in het midden van de straat; even dingen inladen op de rijweg, terwijl er even verder parkeerplaats is). Maar ja, in vergelijking met een bochtige bergweg waarop je na een blinde bocht geconfronteerd wordt met een autobus (Benidorm-Murcia-Jaén) - wat we die morgen meemaakten - of oog in oog staat met een toro (kan ook wel een koe geweest zijn, ik zag enkel de kop met de hoorns) - wat ons de volgende dag zou voorvallen - is dat een fait divers.



Op paaszondag hadden we eindelijk een open, blauwe hemel, al sneeuwde het 's morgens een ietsiepietsie. We reden langs de oostelijke kant (via de provincie Granada) naar de Sierra de Segura en passeerden enkele grote waterreservoirs. Op sommige momenten waanden we ons in the middle of nowhere : geen huis ontsierde het landschap hier. De wandeling leidde ons naar de top in dit deel van het P.N., el Yelmo. De wandeling omhoog liep langs een aardenweg, naar beneden volgden we het pad van een Pequeño Recorrido dat de berg in een min-of-meer rechte lijn afloopt. Hoewel we regelmatig stopten voor een fotosessie en ook helemaal boven pauzeerden we even (met een tube compôte), we maalden de excursie af in de helft van de aangegeven tijd in de wandelgids. We hadden dus nog tijd genoeg om het erg pittoreske Segura de la Sierra te verkennen en het kasteel daar te bezoeken. Dit kasteel is volledig gerestaureerd en er is een soort thema-park ingericht...geef ons gewoon maar de geschiedenis en de vergezichten vanaf de torre de homenaje! Nog voor 7pm reden we van dit meest noordelijk punt van het P.N. naar zowat het meest zuidelijk punt van het P.N. : we hadden 3.5 uur nodig voor de 150km! Ik (=chauffeur op bergwegen omdat ik als passagier beslist wagenziek zou worden) was dus ontzettend moe bij de terugkeer in het hotel; gelukkig eten Spanjaarden laat!
Paasmaandag is hier geen feestdag en dat was duidelijk bij het opstaan : we waren de enige gasten in het hotel. Na het uitchecken reden we naar het startpunt van een korte wandeling in de Sierra de Pozo in het deel van het P.N. waar we logeerden. We wisten dat de toegangsweg onderbroken was tussen km-paaltjes 22 en 23, net waar de wandeling naar de top Cañadas zou beginnen. Na zowat 40' manoevreren tussen rotsbrokken op deze aardenweg kwamen we op de plek aan om vast te stellen dat hier alles onder een sneeuw- en/of ijslaagje zat. Ga dan maar eens een pad volgen...wij dus rechtsomkeer gemaakt! We kochten verse groenten en fruit op een dorpsmarktje en reden dan door enkele voorheen bezochte dorpjes op zoek naar een plek om te lunchen. In Sabiote was het raak : in het tot hotel-restaurant gerestaureerd paleis nabij de kerk stelde de gastheer ons allerlei locale lekkernijen voor die we wel zagen zitten, beginnend met een soort pikante pompoenpâté en eindigend met olijfolie-ijs...mmm. Meteen ook het einde van onze paasvakantie, want erna volgde de vlotte reis terug naar Sanse.

Het Laatste Uur - geld

Voor de aflevering van 5/4 was het weer raak.

In tijden van krisis lijkt het soms alsof geld het belangrijkste goedje ter wereld is. Nochtans blijkt ook dit geld niet altijd zo waardevast - vraag het maar aan de aandeelhouders van Fortis en consoorten - en wat erger is : je kunt het niet meenemen in een al dan niet volgend leven. In de middeleeuwen werden er al teksten over geschreven. Een groep als Kadril vond volop inspiratie in zulke middeleeuwse teksten : het Bedelaarslied vertelt hoe de zorgen door geld te vermijden... vivat den bedelzak!

vrijdag 17 april 2009

Het Europees avontuur is voorbij!

De kwartfinales hebben niet het verhoopte ticket voor de Final Four opgeleverd voor Real Madrid. Ze hebben het nochtans beter gedaan dan ik gedacht had, i.e. ze hebben in Athene tweemaal nipt verloren, terwijl ze de tweede uitwedstrijd niet enkel Olympiakos, maar ook de scheidsrechters tegen hadden; thuis wonnen ze duidelijk de derde wedstrijd en in de vierde ging het ook die kant uit, ware het niet dat Olympiakosspelers zoals pivot Bourousis erin geloofden tot op het einde, dat ze gewoon zijn veel harder te spelen dan in ACB gedoogd wordt en dat dat in deze wedstrijd door de vingers gezien werd.


Jammer natuurlijk, maar wij hebben ons abonnement volop benut, hebben bij wijlen mooi basket gezien en kijken uit naar de TV-transmissie van de Final Four in Berlijn het eerste weekend van mei.

Wat 'n stem!

Ainhoa Arteta is zo'n soprano die ik al heel lang eens bezig wil horen en zien...en voilà, Gonzalo's neef deed ons tickets cado voor een recital van haar, begeleid door piano. Ze toonde dat ze niet enkel mooi kan zingen, maar dat ze tevens kan acteren en dat ze gevoel voor humor én sentiment heeft! Het eerste deel was hoofdzakelijk werk van Zuidamerikaanse compositoren, al dan niet met tekst van bekende poëten; het tweede deel, natuurlijk gepresenteerd in een andere fantastische tenue, was Spaans en zarzuela getint. Sommige liedjes waren zo ontroerend mooi gebracht...ik ben nog onder de indruk!

Het Laatste Uur - Nummer 1

Ditmaal (aflevering van 22/3/'09) geen selectie, maar ja...misschien had ik het toch een beetje teveel over nummer 2! En we weten ondertussen dat "te"-veel niet goed is!

In een aflevering over het nummer 1 stel ik een song voor die "Be my number two" heet... niet direct zo evident, of toch?
Degene die ooit de bons kreeg van zijn of haar geliefde "number one" weet dat Joe Jackson het zo passend verwoordde :
Won't you be my number two, me and number one are through!

Vast in het ijs!

Op de laatste dag dat de expo liep in Madrid zijn we er geraakt...en gelukkig maar! Het verhaal over de expeditie van Sir Ernest Shackleton naar Antarctica die zou beginnen in 1914 en pas twee jaar later zou eindigen, is al indrukwekkend op zich; de foto's die expeditielid Frank Hurley trok tijdens de reis, vervolgens kon redden uit het in het ijs vastgelopen schip en ten slotte kon tonen aan de rest van de wereld maken de indruk nog groter. Niet enkel tonen ze de condities van een tegenwoordig nog steeds extreme tocht, ze zijn ook van een technische perfectie die bijna een eeuw na datum nog geldt. Kortom : wow!

pintxos & cubata

Op 19 maart is het San Jose en terzelfdertijd vaderdag in Spanje. Dit jaar werd de dag tevens in Madrid als feestdag gevierd (afhankelijk van het samenvallen van officiële feestdagen met een zondag tijdens de rest van het jaar). Wij trokken dus naar Baskenland om Gonzalo's vader eens op zijn feestdag zelf in de bloemetjes (of in Eugenio's geval : in de boeken) te zetten.
We liepen ook langs de postzegel- en muntencollectorshop in hartje Bilbao voor onze jaargang 2008 van de Spaanse postzegels : dit jaar geen extra velletje met de nationale basketploeg, wel met de voetballers.



Een mooie gelegenheid om met Eugenio enkele pintxos te eten in de mooie cafés in de siete calles (zo heet het historisch centrum van Bilbao). In Portugalete zelf namen we hem mee naar de bar in de buurt waar we steeds aparte rums kunnen proeven, maar de cubata namen we met een minder "exotische" (lees : eentje die je niet verkwanseld door 'm in een combinado te drinken) rum...mmm!

Het Laatste Uur - Thuis

Ook weer aanvaard (voor de aflevering van 15/3/'09) :

Mijn grootvader placht te zeggen dat alle woorden met "te" slecht waren, behalve twee dan : te-vreden en t(e)-huis. Niet alle talen kunnen dit laatste begrip samenvatten in een kort woord, maar wat betekent "thuis" eigenlijk? Voor sommige zangers is het waar ze hun hoed neerleggen, ik verkies de uitleg van The Scene...
Ik kom terug, altijd terug...
Ik heb je lief en ik kom thuis.

donderdag 16 april 2009

verjaardagsweekend in Galicia

Op zaterdagmorgen vlogen we (alles stipt, voor eens) naar Vigo, daar pikten we de huurauto op waarmee we drie dagen voorheen ongekende hoekjes (althans voor mij) zouden ontdekken. Matilde's restaurantje in het centrum van Vigo was helaas gesloten...ze is dan toch met pensioen gegaan (jammer, die lekkere empanada van zamburiñas gaan we nu moeten missen, zucht!). Dan maar meteen richting Ourense. We stoppen in Ribadavia voor lunch in een typische comedor, inclusief de manshoge frigo die in de hoek staat te zoemen. De niet-misse Ribeiro tinto casero vergezelde de pulpo en kleine palingetjes. In Ourense rijden we meteen naar de parking van het hotel waar we gereserveerd hadden. 't Was een korte nacht, dus een siesta komt gelegen...zelfs voor mij! Erna wandelen we door het mooie historische centrum van Ourense en we lopen binnen in enkele bars voor een Estrella de Galicia (voor mij het beste Spaanse pilsje)waarbij we telkens een tapa krijgen aangeboden. In het restaurant even later genieten we van zamburiñas en navajas a la plancha...heerlijk!


Op zondag maken we eerst nog een tochtje door het stadscentrum om dan naar de zone van de termae af te zakken, met een korte stop aan de middeleeuwse brug onderweg. Op een strook van een 3-4km langs de oevers van de Miño zijn er twee betalende en een 5tal gratis plekken met thermische bronnen. Wij laten de auto achter aan de Termas van Chavasqueira en stappen naar het andere einde, naar de Termas de Outariz. Daar betalen we 5€ om gedurende bijna 2uur te genieten...we krijgen er ook een kleurtje van : zo midden maart is de zon goed van de partij! Met het toeristisch treintje terug naar de auto en dan nog een laatste bezoek aan het centrum van Ourense : een kijkje in de kathedraal (met een fantastisch gotisch polychroom portaal van het Paradijs). De meeste cafés sluiten blijkbaar op zondag, dus maar meteen doorrijden naar onze verblijfplaats van vanavond, nl. de Parador van Verín. We rijden door de wjnregio Monterrei, met het kasteel van Monterrei dat zijn naam gaf aan de wijnzone aan de overkant van de weg van de Parador.




Op maandagmorgen beginnen we de dag met een wandeling naar het kasteel...dat is gesloten tot nader order, maar het dorpje aan de voet van het kasteel is zelfs zo de moeite. We beginnen aan de terugweg naar de luchthaven en stoppen 's middags in Allariz, een ander pittoresk dorp. Er is markt, die tweemaal per maand plaatsvindt op de eerste en de 15de van de maand en blijkbaar op de eerstvolgende weekdag wanneer die op een weekend vallen, zoals nu. Afgezien van de gebruikelijke fruit-en groentenkramen hebben ze hier ook een ambulante bar en eettent! De vrouwen koken pulpo in grote potten buiten de kramen, de mannen dienen drank en brood op...en wij zoeken een plaatsje in de tent om de echte pulpo a feira (octopus van de kermis) te eten : zalig! Erna maken we een wandeling door de steile straten van het dorp en dalen af naar de vroegere leerlooierij aan de oevers van de rivier. We hebben nog genoeg tijd om naar een dorpje in de buurt af te zakken : Santa Mariña de Augas Santas heeft een mooie kerk, die nu in de steigers staat, en een barokke bron.

't Is mooi geweest...was het een zonneslag die aan de oorsprong lag van de maagperikelen tijdens en na de vlucht terug en van de koortsblaasjes op de bovenlip die zich de volgende morgen manifesteerden? Gelukkig was het weekend zelf geslaagd!

Verjaardagsfeestje...

Het is weer een tijdje geleden dat ik nog geschreven heb op deze blog, daarom enkele kortere berichtjes nu... dit is alvast de bedoeling!


De vrijdag na mijn verjaardag, de vooravond van een lang (verjaardags)weekend in Galicië, hadden we twee bevriende echtparen uitgenodigd voor een etentje. Zoals de gewoonte is met etentjes die ik in Madrid geef voor Spanjaarden, komen er soms voor hen wel "rare" voedingswaren op tafel. Sinds kort geen vis meer op het menu wanneer Antonio erbij is, want die heeft anisakis. Dus maar gepuurd in lekkere winterse recepten : pompoencrème opgediend met geroosterde pompoenpitten, sour creme en pompoenolie; courgettenstoemp; witlof-hamrolletjes in kaassaus; omelet met basilicum, zongedroogde tomaten en parmegiano; habitas met jamón ibérico...het werd goed gesmaakt. Een verse fruitsla achteraf en een espresso (althans voor Gonzalo en mezelf) met een digestiefje...what else?