Vorige vrijdag werd het weekend ingeluid met een mooi concert, van Glenn Hughes. Hij startte bijna precies op het voorziene uur (voor een keer eens niet pas om 11pm, een vreselijke gewoonte in Madrid!) en hoewel zijn "getrouwen" (Chad Smith op drums, zijn aloude Zweedse gitarist) hem ditmaal niet vergezelden, zag je dat Glenn zelf er zin in had. Maar de jaren in de Verenigde Staten hebben hem "onhebbelijke maniertjes", volgens mij dan toch, bijgebracht : het duizendmaal zeggen dat het publiek in Madrid het beste is, dat je hen liefhebt...ik vind het maar een groot geslijm! Gelukkig mocht de muziek er wezen, en vooral bij de twee Deep Purple songs (Burn en I've been mistreated) ging het publiek uit de bol! Terwijl andere zangers van zijn generatie bijlange niet (meer) de hoge noten aankunnen, is het nog steeds Glenn's handelsmerk : zijn vocale partijen sluiten soms aan bij soul. Prachtig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten