zondag 10 februari 2008

Sneeuwpret in Andorra

Eigenlijk was ik niet echt fit om te gaan skiën, want 2 dagen voor ons vertrek had ik een "tirón" of spierverrekking opgelopen, in de lage linkerkant van de rug. Zo ging draaien van het lichaam naar rechts nauwelijks en bukken ook al niet echt...ik merkte dat ik steeds een ruime hoek tussen linkerbeen en bovenlichaam moest bewaren. Trouwens, terwijl ik dit schrijf, ruim 2 weken na datum, heb ik voor het grootste deel van de tijd geen pijn meer, maar staan is nog steeds aangenamer dan zitten...ik probeer wat stretchingoefeningen te doen, maar de knagende pijn, nu eerder in linkerheup en -knie, is er nog steeds.
Soit, in Andorra was onze logies in La Massana, waar Gonzalo's neef Antonio een flat heeft, en we 's avonds dus de auto konden laten staan om samen te eten of iets te drinken voor en/of na het avondmaal. Omdat het zo mooi zonnig was het ganse weekend lieten we de "gemakkelijke" verplaatsing naar het skidomein Vallnord via de kabelbaan links liggen en namen we de auto om naar het hoogste stukje van het domein in Ordino te rijden. De eerste dag was dat met een omweg, want net op vrijdagnamiddag was er in La Massana, op de weg naar Ordino, een steenlawine die 40000m3 aarde even enkele meter verderop afzette en de weg blokkeerde, gelukkig zonder gewonden. De civiele bescherming werkte tot zondagmorgen om de weg vrij te maken.

Zelf skiede ik een weinig met de groep (Antonio&Mamen en dochter María, vrienden Fernando&Isabel en zoon Alejandro, en nog een bevriend koppel Eduardo&Maribel) mee, maar de pijnlijke rug en knie maakten het me gemakkelijk om deze keer vooral Gonzalo te vergezellen op de blauwe pistes waar Antonio hem de knepen van het bochten nemen had getoond. Terwijl Gonzalo steeds gezwinder de hellingen afzigzagde, stopte ik af en toe om fotootjes en filmpjes te trekken...én Gonzalo deed me het plezier om te acteren als de lolbroek, want ja, je moet het maar kunnen : niemand in de omgeving, de helling is bijna horizontaal geworden en hij verliest zijn evenwicht en valt, vóór mijn camera en als een volleerd acteur!

Hopelijk kunnen we dit seizoen nog een skiweekend meepikken dichter bij huis, al is het warme weer van het ogenblik niet echt een opsteker om dit nog te plannen...

Geen opmerkingen: