Een casa rural in een dorpje zonder toeristen, met de huurauto naar allerlei mooie en speciale plekjes (maar geen enkel strand) rijden, genieten van locale lekkernijen (de locale wijnen, veel vis, konijn en geitje en natuurlijk papas arrugadas met mojo!)...dat is een aardige samenvatting van ons lang weekend in Lanzarote!
We waren nog maar net aangekomen in Arrecife om te beseffen dat het net die dag de dag van de Canarische Eilanden was : niet alleen verkenden we de hoofdplaats van het eiland, we konden genieten van Lanzaroteños in klederdracht die dansten, zongen en muziek speelden en de speciale tentoonstelling over het traditionele winnen van zout op het eiland gaf ons nog meer ideeën voor de rest van ons verblijf ter plekke.
Op zondag zouden we het zuiden van het eiland verkennen, met o.a. het N.P. Timanfaya. We reden eerst door het malpaís (waar de aa-lavaformaties het landschap vormen) naar het bezoekerscentrum. Daar kregen we een imitatie-vulkaanuitbarsting te horen/voelen en enkele interessante films over geologie en biologie te zien... net de ideale voorbereiding op ons bezoek aan het centro de arte, cultura y turismo, want de uitleg in de autobus die door het vulkanengebied rijdt kan natuurlijk niet alle achtergrond geven. Dat circuit per bus is wel een mooie belevenis, maar dat valt niet steeds te appreciëren door een peuter, trouwens ook niet met een gillende peuter in dezelfde bus! Gelukkig trok de chauffeur enkel voor mij enkele kiekjes van een krater vanuit zijn open raam. Het lijkt toeristisch, maar het is best leuk hoe de wachten de geothermische activiteit illustreren : ze gooien droge takken in een put en je ziet hoe die takken in brand schieten; ze gooien een emmer water in een buis die tot 13m diep doorloopt, maar dat water verdampt al vrij snel zodat er bovenaan een wolk stoom uitploft; of : het grillen van het eten wordt gerealiseerd op een raster boven een "schoorsteen" die uit de vulkaan komt.
In Zuid-Lanzarote is er nog allerlei ander interessants, zoals de wijnranken die uit het vulkanisch stof groeien en beschermd worden tegen de wind door een muurtje van vulkanisch gesteente, in La Geria. Of de zoutwinningsvlakten van Janubio. Of waar het water allerlei grillige vormen heeft uitgesleten in het vulkanisch kustlandschap in Los Hervideros (de naam heeft zijn oorsprong in het feit dat het water net kokend die grillige vormen weer uitgestuwd wordt!).
Op maandag was Noord-Lanzarote aan de beurt. En quasi alle haltes waren werk van César Manrique! De mirador del Río is een uitkijkpunt over het nauw met La Graciosa, maar alle "architectuur" bevindt zich binnenin een vulkanische rots...en wat die architectuur betreft, "2001 A Space Odyssey" had hier opgenomen kunnen zijn! Surrealistisch! De cueva de los Verdes is een kant van een vulkanische tunnel en hier kun je de lava-variant van stalagtieten zien; aan de andere kant vind je de Jameos del agua : grotten met een verticale ingang waarvan de bodem water bevat. CM heeft hier een volledig compleks rondom gebouwd met een zwembad, huis - waarin een interessant museum over vulkanen gevestigd is - en enkele cafés.
Dit is niet mis, maar onze CM-topper was de cactustuin! Gevestigd in een voormalige steengroeve, vormen niet-verwijderde monolieten een mooi contrast met de vele types cactussen en vetplanten. We sloten de dag af met een bezoekje aan een kasteel - tot museum gerestaureerd door CM - en absoluut onze beste eetervaring op het eiland : moderne, verzorgde en tegelijkertijd locale keuken, en niet eens duur!
Op dinsdag hadden we nog net genoeg tijd om een bodega te bezoeken en dan rumbo naar de luchthaven...een lang weekend is lang, maar wil je alles zien wat er te zien valt hier, is het maar nipjes! We hebben dus een reden om terug te keren!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten