Top16 : actie!

De Euroligue is serieus uitgedund, tot 16 teams. In 4 groepen strijden die om de eerste 2 plaatsen in elke groep die in de kwartfinales onderling (met 1ste-2de team van een andere groep) moeten uitmaken wie er begin mei in Berlijn de Final Four mag spelen.

4 Spaanse clubs zijn nog steeds in de running, maar zelfs in het beste geval valt er 1 sowieso af voor die beslissende fase (2 ploegen spelen in dezelfde groep die in kwartfinales uitkomt tegen de beste van een andere groep waarin een andere Spaans team uitkomt)...dat is niet mis. En die hele uitleg over een maximum van 3 Spaanse ploegen in de Final Four is geen technische finesse, neen, de mogelijkheid bestaat! Tau Vitoria speelde de vorige 4 jaren telkens de Final Four, Unicaja werd 2 jaar terug derde, Barcelona won een jaar of 5 terug én Real Madrid heeft de ambitie eindelijk weer eens door te stoten tot dat niveau.

Als Real Madrid-abonnees willen wij natuurlijk dat die zo ver mogelijk geraken, kwestie van meer wedstrijden tegen topteams te kunnen meemaken. In de top16 dit jaar mogen we alvast niet klagen : naast Alba Berlijn (die uiteindelijk de 5de Spaanse club, nl. Joventut uit de top16 hield) zijn er Barcelona (alweer...dit seizoen kunnen Real Madrid en Barcelona in officiële competitie elkaar maar liefst 10maal ontmoeten, 5 ervan al zeker!) en Maccabi Tel Aviv.

De eerste top16-wedstrijd in Vistalegre (basket-thuishaven van Real Madrid) tegen Barcelona. Amai, een mooie wedstrijd voor de fan, een slechte voor de hartlijder. Tot 2 minuten voor tijd was Barcelona heer en meester, met op enkele momenten een "comfortabele" voorsprong van een tiental punten, en dan stond Real Madrid op...met een moedige Sergio Llul (de jonge spelverdeler moest het overnemen van een gekwetste Raúl López en deed het met verve) en een lepe Louis Bullock (de laatste minuut van een wedstrijd boordje-kantje is er een met fouten en vrijworpen en niemand controleert dat beter dan Sweet Lou) slaagde Madrid erin de topper alsnog naar zijn hand te zetten. Wow.