Het is nu al de tweede keer dat we afzakken naar de streek rond Béjar om wat te skiën in de Sierra daar en ja, we zijn dan wel verder geraakt, de skilatten hebben we er nog steeds niet aangebonden.
Deze keer waren we al naar het skidomein aan het rijden, we monteerden na enkele km en een pak bochten op steeds slechtere ondergrond de sneeuwkettingen op de banden, om te belanden in een file omdat op zo'n km van het station er enkele auto's dwars over de weg stonden (zo te horen zelfs met kettingen gemonteerd!)...i.p.v. daar in de vriezende kou (en dichte nevel en sneeuw!) te wachten, besloten we maar rechtsomkeer te maken naar Béjar. De bergrijkswacht had de toegangsweg al afgesloten.
In Béjar, trouwens ook een flink stuk opgeknapt sinds ons vorig bezoek, besloten we andere dingen te doen : we bezochten een renaissance tuin, El Bosque en maakten een wandeling langs het industriële erfgoed dat de textielindustrie hier achtergelaten heeft...toch wel de moeite.
Op zondag begon de dag net zo triest, dus lieten we ons ski-plan schieten en we reden naar Guijuelo, een van dé jamón ibérico herkomstbenamingen, waar er de eerste matanza típica van het jaar plaatsvond. We hadden vrijdagavond gegeten in het restaurant waarvoor de festiviteiten plaatsvinden (zij zijn ook een van de organisatoren) en dat was ons enorm bevallen. De matanza típica is dus het varken slachten zoals dat jaren terug in elke familie gebeurde ...in de koude wintermaanden, want er was nog geen ijskast om het vlees te bewaren en dat gaf hen de tijd de verschillende soorten vlees op andere manieren te bewerken ter preservering (roken, confijten, charcuterie maken...). Ik herinner me sommige verhalen van mijn opa slager, en van mijn moeder...zou het varken ook zo schreeuwen in z'n doodsstrijd bijvoorbeeld? Dat viel wel mee, want "Micheline" (de slagers noemden het varken zo, want de zeug was serieus vet, en vetrollen op de heupen worden in UK misschien wel lief love handles genoemd, in Spanje zijn het michelines naar Bibendum van Michelin) was vooraf verdoofd. Het lijkt wreed, maar eigenlijk moeten we daar niet op neerkijken : varkens leven al eeuwenlang dicht bij de mens en hoofdzakelijk om ons voedsel te verschaffen...over voedsel gesproken : de hammen, de solomillo=varkenshaasje, zelfs het orgaanvlees zag er echt mooi en appetijtelijk uit. Waarop we getrakteerd werden op een maaltijd met vers gehakt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten