Eurobasket2007

Voilà, het zit er weer op. Rusland is in extremis Europees kampioen geworden : in de laatste seconden van de finale tegen Spanje kwamen ze op voorsprong en daar kon Pau Gasol niets meer aan doen. Jammer natuurlijk voor de Spanjaarden die goud beoogden sinds hun wereldgoud vorig jaar. Litouwen won uiteindelijk brons en plaatst zich dus ook direct voor de Olympische Spelen van Beijing volgend jaar. De Europese ploegen die volgend jaar uitkomen in een preolympisch tornooi om de drie resterende deelnemers te bepalen zijn in volgorde van hun prestatie op het Eurobasket : Griekenland, Duitsland, Kroatië en Slovenië. Frankrijk speelde een ontgoochelend tornooi en valt uit de boot voor de OS.

Op persoonlijk vlak was dit eurobasket een mooie ervaring. Inderdaad, getuige de fotocollage hierbij, ik kon een praatje maken met de sterren van vandaag en van (eer)gisteren, met de technische staff, met familieleden van de spelers (geen Eva Longoria te zien!), etc. Op enkele uitzonderingen na allemaal toffe mensen. Zoals de speaker zei : zet 12 voetbalploegen in hetzelfde hotel en je hebt gegarandeerd "ambras"...zo beleefd en "normaal" zijn de basketters dus. Ook tennisser Rafael Nadal tegen het lijf gelopen...ook zo'n sporter die met 2 voeten op de grond staat, blijkbaar. Enne, met enkele vrijwilligers hou ik zeker nog contact.

Eurobasket

Heb ik al duidelijk gemaakt dat ik een groot basketliefhebber ben?

Na een persoonlijk "bezoek" aan een of meerdere wedstrijden van een Eurobasket (in Frankrijk'99 had ik een abonnement voor de hele tweede ronde in Pau, in Istambul2001 kon ik ter plaatse enkel een ticket voor halve finale Spanje-Servië bemachtigen), neem ik nu deel als vrijwilliger.

Na een selectie in drie etappes ben ik ingedeeld bij de "taalmachtigen" die de welcome desks in de officiële hotels verzorgen. En ik heb de namiddagshift in het hoofdhotel waar alle spelers logeren. Morgen begin ik. Hopelijk kan ik een van deze dagen een gesprekje maken met Dirk Nowitzki, voor mij persoonlijk de beste Europese speler van het moment.

Dit is m'n badge, en het t-shirt dat ik ga dragen. De mascotte kregen we ook; hij heet Bravo.

A week in Provence

Ben ook Irène, mijn vriendin die in de Provence dichtbij Aix woont, gaan "ambeteren" ;-)
Neen, ik heb haar zelfs geholpen een muur in haar in renovatie zijnde woonst van oude verf- en behanselpapiersporen te ontdoen. De held in huis was echter Sepia, de zwarte kat die ons die week "verwende" met een nachtelijk ritueel : tweemaal bracht ze een muis binnen om die dan op te smikkelen, en tweemaal een...RAT! De tweede keer kon ze het niet laten om de rat nog levend aan Irène aan te bieden : dat was waarschijnlijk erg lief bedoeld, maar wij vonden het jakkes.

Voor de rest hebben we enkele uitstappen gemaakt (Marseille, Aubagne, Arles) met telkens andere accenten.

In Marseille hebben we een serieuse wandeling gemaakt door delen van de stad, die in werkelijkheid dorpen waren die samengesmolten zijn tot Marseille. Heel gezellig, getuige volgende foto van de Vallon des Auffes, een soort baai waar een wijk rondom gebouwd is die tot voor kort eigenlijk het best geleek op de "ghetto" van een gilde.

Naar Aubagne trokken we voor een ceramiekmarkt met maar liefst 180 pottenbakkerskramen. Er stond ook een Belgische pottenbakker uit de Oostkantons met irriserend ceramiek. Op de andere foto de tante Bernadette van Irène bij een bevriend pottenbakker Jean-Pierre.

In Arles waren dan weer om ons te laten verwennen in een hammam en erna met een massage, voor mij eentje met hete stenen (op de foto Yamina van onthaal en Rachida, onze "masseuse"). We profiteerden er meteen van om ook een heerlijke tajine te eten, en de tentoonstelling over Ousmane Sow te bezoeken (foto van zijn Masai krijger). Alweer een zalige dag!

Back to Bradford

Omstreeks 15 augustus trekken we steeds voor enkele dagen op mini-vakantie. Dit jaar wilden we terug naar Bradford waar we allebei zo'n 4 jaar gestudeerd hebben voor een PhD. De stad zelf is enorm geëvolueerd sinds 1996 wanneer wij vertrokken, maar de segregatie tussen Pakistani en Britten is helaas ook toegenomen. De typische Britse pubs, zoals een van onze favorieten dichtbij de universiteit The Fighting Cock (ik heb ooit eens heel onschuldig - ik was nochtans niet dronken - een hele avond gesproken over The Fu..ing Cock ;-), en sindsdien noemen we de pub constant zo) heeft nog meer bieren van microbrouwerijen aan te bieden (en gelukkig nog steeds chile con carne en pork pie&pees = de groene brij die Gonzalo voor zijn neus staan heeft op de foto), maar je ziet er enkel Britten, terwijl dat vroeger toch anders was.
Natuurlijk zijn we ook een curry gaan eten in ons favoriete curry house Rawal...there's nothing like the real thing! Toen we naar de Al Halal supermarkt gingen om wat chapati, roti, naan en allerlei curry pastes in te slaan, waren we de enige blanken, terwijl dat vroeger ook gans anders was...ik zie het niet graag gebeuren, tja.
Trouwens, overlaatst liep er op radio1 een speciale reeks over Bradford, absoluut de moeite waard!

We logeerden twee dagen op een farm in de Yorkshire Moors (het uitzicht zie je op de panorama-foto...mooi, niet?) en twee dagen in Haworth. Van het erg exotische Bradford 's avonds naar "den" oertypische Engelse "buiten"...van contrasten gesproken!